De Dolomieten is al erg lang een populaire reisbestemming en zeker in de zomer kan het op de populaire plekken best druk worden. Gelukkig is echt nog lang niet alles ontdekt door de massa. Gran Cir is zo’n plek die fantastisch mooi is maar nog niet overspoeld door reizigers. Dit komt door het ietwat uitdagende karakter van de hike. Ben je wel in voor een klein avontuur en ga je graag een beetje off the beaten track? Dan gaat de Gran Cir hike helemaal jouw ding zijn!

Gran Cir beklimmen in cijfers

Duur: 2,5 uur in totaal
Afstand: 2,8 km in totaal
Hoogteverschil: 950 meter in totaal

Officieel is Gran Cir een via ferrata

Een via ferrata, oftewel een klettersteig in het Nederlands, is een route waarbij je je op de moeilijke of gevaarlijke stukken kan vastklikken aan een stalen kabel die aan de rotswand is aangebracht. Mocht je vallen dan zit je dus altijd vast. Veel van de via ferrata’s in de Dolomieten zijn in de Eerste Wereldoorlog aangelegd om soldaten en materieel zo veilig mogelijk op strategische plekken te krijgen. 

Je hebt via ferrata’s in allerlei moeilijkheidsgraden en Gran Cir is van het makkelijkste niveau. Ook als je geen via ferrata set thuis hebt liggen, kan je deze hike in de zomer of het najaar maken wanneer er geen ijs of sneeuw ligt. Het gevaar is zeer beperkt en er is slechts één stuk van zo’n 20 meter lang waar je te maken hebt met een afgrond. Dit kan even spannend zijn, zeker als je hoogtevrees hebt, maar je kunt je vasthouden aan de kabel en je hebt er geen klimtechniek voor nodig. Hieronder zie je een foto van dit stuk. 

Disclaimer: Natuurlijk is het altijd beter om je vast te klikken en uiteraard doe je de hike geheel op eigen risico. We geven hierover dan ook geen advies maar delen enkel onze ervaring over de klim zonder via ferrata set.

Hoe ziet de Gran Cir hike eruit?

Je kan je auto parkeren op de betaalde parkeerplaats van Rifugio Frara. Vanaf hier begin je eerst aan de lichte klim naar de voet van de Gran Cir. Na zo’n 15 minuten sta je onder de enorme rots en hier start de steile klim via een gleuf in de berg, helemaal richting de top. De route staat heel goed aangegeven met rode stippen die op de rotsen zijn geschilderd. Halverwege kom je bij het ‘spannende stuk’ waarover we hierboven al schreven. Verder zijn er nog een aantal korte stukken met metalen kabels waar je je aan vast kan houden maar hier zijn geen enorme afgronden meer. 

Gran Cir is een steile hike waar je af en toe ook je handen moet gebruiken om omhoog te klimmen maar niet zoals je dat doet met bijvoorbeeld wandklimmen. Kortom, het is wat uitdagender dan een wandeling waar je alleen hoeft te lopen maar je hebt er geen klimervaring voor nodig. Eenmaal aangekomen op de top zie je het grote kruis staan en heb je een waanzinnig uitzicht over de Gardenapas en omliggende bergen!

Tip: in de bergen kan het weer snel omslaan. Mocht je een storm zien aankomen, ga dan zo snel mogelijk weer naar beneden want op de top ben je erg kwetsbaar voor bliksem, zeker omdat het kruis van metaal is.

Mijn ervaring met het beklimmen van Gran Cir

Doordat Irene last had van een blessure, heb ik de Gran Cir in mijn eentje beklommen. Ik had geen via ferrata set en begon 1,5 uur voor zonsopkomst aan de klim. Het was totaal donker en er hing een dikke laag mist. Ik kon niet verder zien dan een paar meter of waar ik heen moest. Via de navigatie op mijn telefoon zocht ik de voet van de Gran Cir en daar aangekomen begon ik de rode stippen te volgen. Het was ijzig koud maar door de steile klim brak het zweet me al snel uit. Langzaam werd het lichter en lichter maar door de dikke mist was er nog niets van het uitzicht te zien. Ik kwam aan bij het stuk waar je je vast kan klikken aan de kabel en kon niet goed zien hoe diep de afgrond was. Ideaal want zo kon ik makkelijk de hoogtevrees de baas zijn. Na zo’n 1,5 uur stond ik helemaal alleen op de top van Gran Cir te balen van de dikke mist.

De zon was wel al op want ergens onderaan de berg zag ik groen licht door de mist weerkaatsen van de Gardenapas. Nog geen minuut later waaide plots de wolken voorbij en was het alsof een theaterdoek open ging. Ik stond ineens oog in oog met het spectaculaire uitzicht over de Gardenapas en de enorme rotswant tegenover Gran Cir. Wat een magisch moment!

Na het schieten van zo’n 100 foto’s begin ik aan een klein ontbijt om vervolgens te starten aan de terugweg. Ik kom nog één iemand anders tegen op de terugweg, passeer het stuk met de afgrond zonder echt last te hebben van mijn hoogtevrees en nog geen uurtje later stond ik alweer bij de auto. Gran Cir is een fantastische hike die ik niet snel zal vergeten.

De juiste weg vinden doe je zo

Of je nu wel of geen zicht hebt, het is altijd fijn om af en toe via je telefoon te checken of je op het juiste pad zit. Je kan hiervoor het beste de kaart van dit gebied downloaden in de app van maps.me. De hele route staat er niet op maar je ziet wel waar Gran Cir is en via welk pad je bij de voet van de berg komt. Als je de kaart hebt gedownload, zoek dan even op Gran Cir – Große Cirspitze – Grande Cir. Je ziet dan links van de locatie een pad dat nergens op uitkomt en dit is waar de hike start. Vergis je niet met Piccolo Cir of Pitla Cir die ernaast ligt want dit is een wat moeilijkere via ferrata. Als je wel een via feratta set hebt dan is het natuurlijk ook leuk om deze berg te beklimmen. Op de terugweg kan je (vanaf 09:00) langs Rifugio Jimmy lopen om lekker wat te eten of drinken.

Paklijst voor Gran Cir hike

• Eventueel een via ferrata set
• Dunne handschoenen om je vast te houden aan de koude metalen kabel
• Water en snacks
• Laagjes kleding en een windjack want het kan erg koud zijn
• Hoofdlamp als je voor zonsopkomst start of hier de zonsondergang gaat bekijken. Je wil je handen vrij houden om te klimmen dus de zaklamp van je telefoon is niet handig